Club van 250-lid Cock Luijten overleden

12 april 2023

We kregen afgelopen maandag het trieste bericht binnen dat oud-NAC`er Cock Luijten op 7 april jl. is overleden. Hoewel de dood bij het leven hoort blijft het toch iedere keer weer triest om te vernemen dat een lid van de NAC-familie er niet meer is. Luijten, geboren in Rotterdam op 16 oktober 1936, was in de jaren vijftig, zestig en een klein stukje van de jaren zeventig een meer dan gewaardeerd speler van NAC. Met zijn 353 officiële wedstrijden in het eerste van de Bredase club staat hij op een fiere achtste plaats in de ‘ranglijst’ van de Club van 250.

Notice:<i>Undefined index: cImage_alt</i><br />

Van aanvaller naar middenvelder

Luijten speelde, evenals zijn twee oudere broers, in zijn jeugdjaren voor Neptunus uit Rotterdam. Bij Neptunus valt hij al snel op door zijn techniek. De aanvaller snijdt geregeld door de verdediging met mooie solo’s. En als je een beetje kunt voetballen val je op. Hij speelt dan ook al snel in Rotterdamse jeugdelftallen en haalt bij 2^e klasser Neptunus zelfs het Nederlands amateurelftal. Op 16-jarige leeftijd speelt hij al in het eerste van zijn vereniging. Sparta toont vervolgens belangstelling, maar het is uiteindelijk NAC die de aanvaller in 1956 binnen hengelt.

Bij NAC ontwikkelt Luijten zich goed. En dan hebben we het niet over het feit dat hij transformeert van Rotterdammer naar Bredanaar, want hij wordt uiteindelijk een Bredanaar. Vanaf de eerste wedstrijd van het seizoen 1956-1957 staat hij er. Het is het bekerduel met DESK wat NAC met 2-10 wint. Cock Luijten scoort zelfs. Weliswaar de 1-9, maar toch; hij weet het net te vinden. En dat gehele seizoen speelt hij in totaal 34 wedstrijden. Slechts vier mist hij er. 18 jaar is hij dan en dienstplichtig militair.

In de volgende negen seizoen speelt hij per voetbaljaargang bijna altijd minimaal dertig wedstrijden of meer. Slechts één seizoen haalt hij dat aantal niet en blijft hij steken op 29. En het gaat dan om competitie- en bekerduels én Europees voetbal. Luijten is erbij als NAC in het seizoen 1963-1964 Intertoto speelt. Alle wedstrijden tegen Saarbrücken, Young Boys en FC Luik doet hij mee en in het laatste duel, thuis tegen Young Boys, opent hij zelfs de score.

Luijten (op de elftalfoto van 1961-1962 staande als 2e van rechts) is een betrouwbare speler. Nauwelijks geblesseerd en verzaken doet hij niet. Maar zoals geschreven transformeert als speler. Van aanvaller naar middenvelder, van frivole speler naar iemand die duels niet meer schuwt en zich zeker niet meer laat wegzetten. In het seizoen 1964-1965 is hij ook de aanvoerder van NAC. Het is wel het jaar dat NAC kansloos degradeert.

Bij NAC wordt hij gezien als een lastige jongen. Luijten weigert een contract te tekenen dat hem omgerekend zo’n € 750,- per jaar oplevert. NAC zet hem in 1965 net als twee jaar eerder op de transferlijst. Toen leverde dat geen transfer op, nu hapt een grote club toe. NAC is blij dat ze nog een klein bedrag, 60.000 gulden, ontvangen voor de speler.

Na uitstapje weer op het oude nest

Op 1 juli 1965 tekent hij een contract in Rotterdam, diezelfde dag krijgt hij ook te horen dat hij eindelijk een sportzaak op de Nieuwe Haagdijk in Breda mag beginnen. Hij is als een kind zo blij, want Feijenoord is zijn droomclub en door het zakelijke nieuws kan hij zijn baan als vertegenwoordiger bij een drukkerij opzeggen. Hij viert de nieuwe stappen in zijn leven met een extra weekje vakantie op de camping.

Als in 1965 het nieuws bekend wordt dat Luijten naar Feijenoord gaat -ook zijn oudere broers hebben bij club van Zuid gespeeld- zit hij op de camping in Oosterhout. Het gerucht van de transfer hing al een tijdje in de lucht en op het moment dat het bekend werd schonken zijn campinggenoten rood-witte bloemen.

Bij Feijenoord blijft hij slechts één seizoen en hij speelt lang niet alles. Zijn totaal blijft steken op 18 wedstrijden. De Rotterdammer krijgt in zijn geboortestad zelfs heimwee naar Breda. Zijn oud-ploegmakkers komen vaak even op de koffie in zijn sportzaak en ook de vrouwen van de spelers drinken geregeld een bakje thee bij elkaar. Hij mist de gezelligheid.

Na het ene jaar Feijenoord staat Luijten opnieuw op de transferlijst en dit keer is het DFC die de middenvelder weet in te lijven. In Dordrecht speelt Luijten twee jaar, voordat hij besluit om terug naar zijn makkers in Breda te gaan. Op 18 augustus 1968 trekt hij eindelijk weer een NAC-shirt aan en prompt weet hij de weg naar het doel te vinden. Met het aantrekken van routinier Luijten haalt NAC een man die verbindt. Als strateeg op het middenveld weet hij de aanvallers van NAC te bereiken. Vooral nieuweling Addy Brouwers profiteert van het slimme spel van Cocky. Luijten is veel bepalend bij NAC en als hij buiten het team wordt gelaten door trainer Leo Canjels roepen de Bredanaars op de tribune om Luijten. Toch speelt Luijten niet meer alles. Steeds vaker begint hij op de bank. Maar als Cock speelt, dan is hij belangrijk. ‘Een assist van Luijten’ is een quote die in die tijd dan ook regelmatig te lezen is in de kranten. In zijn laatste seizoen 1970-1971 moet hij het doen met slechts één invalbeurtje in het eerste duel van het seizoen. Omdat de dan 33-jarige speler nog even door wil gaan, vraagt hij op de laatste dag van de transferperiode nog overschrijving aan. Zijn contract met NAC wordt ontbonden en Luijten sluit als amateur zijn voetballoopbaan af, daar waar hij ooit gestart was, bij Neptunus.

Luijten was een geliefd speler bij zowel trainers als medespelers als supporters. Een man met een goede techniek, tactisch inzicht en werklust. Bovendien was zijn sportzaak aan de Nieuwe Haagdijk een begrip in Breda. Menig jong voetballertje kocht daar zijn eerste paar kicksen. En dat was wat hoor; je schoenen kopen bij een man met een groot verleden bij NAC.

Met het overlijden van Cock Luijten verliest de NAC-familie een man die tien jaar de club heeft gediend. Een speler die 353 wedstrijden speelde in het eerste en daarin 39 maal scoorde. Hij speelde in 1961 de bekerfinale met NAC en zoals gezegd zes Europese wedstrijden. Hoewel zijn grote droom -het Nederlands Elftal- net een stap te ver was droeg hij toch het oranje shirt als amateur en als militair en schopte hij het tot Nederland B en Jong-Oranje.

Het NAC Museum condoleert familie, vrienden en kennissen van Cock en wenst iedereen veel sterkte met het verlies.