RBC reageert als door een adder gebeten en is absoluut niet van plan Verèl te laten gaan. Het contract met Verèl loopt weliswaar 30 juni 1987 af, maar RBC meent een nieuwe mondelinge overeenkomst van twee jaar voor na die periode te hebben. Verèl is het amateurisme in Roosendaal echter zo beu dat hij weg wil. Zijn keus voor NAC is opmerkelijk te noemen, aangezien de Bredase trots op dat moment als een aangeslagen bokser in de touwen hing. Derks weet ‘m echter te overtuigen, en ondanks een op 3 april weggelegde claim van RBC van fl 50.000,- (bijna 23.000 euro) voor de afkoop van Verel’s mondelinge overeenkomst zet de oefenmeester op 6 mei zijn handtekening onder een verbintenis bij NAC. NAC heeft die claim nooit betaald, daar was simpelweg het geld helemaal niet voor, en RBC kiest uiteindelijk eieren voor haar geld en gaat in zee met Epi Drost.In de laatste wedstrijd van ’87-’88 lijkt RBC zijn sportieve gram te halen, als de Roosendalers NAC met 4-0 verslaan, RBC daarmee 7e eindigt en NAC troosteloos 17e. Maar daarna wordt aan de hand van Verèl gestaag de sportieve weg omhoog gevonden: Een 7e plaats in ’88-’89 en een 2e in ’89-’90 waarbij aangetekend dat Verèl dat seizoen niet helemaal afmaakte: om privéredenen vertrok hij eind maart 1990 weer.