Oud-NAC`er Ton Sprangers overleden

06 december 2022

Enkele dagen geleden bereikte ons het trieste bericht dat Ton Sprangers is overleden. De oud-NAC’er, die tussen 1967 en 1982 deel uitmaakte van de NAC-familie, was ernstig ziek. De aanvaller van weleer mocht slechts 65 jaar worden.

Notice:<i>Undefined index: cImage_alt</i><br />

Sprangers scoort het 1.000e doelpunt voor NAC in de eredivisie

Dat Ton Sprangers niet de meest getalenteerde NAC-speler ooit was, daar zal weinig discussie over bestaan. Hij was niet een speler die gezegend was met een magistraal balgevoel. Wat Ton Sprangers tot een speler van eredivisieniveau maakte was zijn ijver en energie. Zodra hij een voetbalshirt aantrok gooide hij lijf en leden in de strijd en deed dit vanaf de eerste seconde tot het laatste fluitsignaal. Toegeven aan een nederlaag was geen optie. Helaas zijn er in het leven ook oorzaken om wel op te geven. Ziektes die niet te verslaan zijn bijvoorbeeld. Vorige week is er euthanasie uitgevoerd op een echte NAC’er. Ton Sprangers moest zijn meerdere erkennen en overleed op Gran Canaria.

Sprangers, een grote snor onder zijn neus en machtige bakkenbaarden aan de zijkanten van zijn gezicht, zou op een kleine periode na nooit een echte vaste basisspeler in het eerste van NAC zijn. De reden hiervoor was dat hij simpelweg niet de meest gepolijste speler was. In 1976 mocht hij al op de teamfoto, maakte ook zijn debuut in het bekerduel uit bij De Graafschap in februari 1977. Zijn tweede wedstrijd voor NAC volgde pas anderhalf jaar later en pas vanaf oktober speelde hij twee jaar lang bijna alles. In totaal zat hij zes seizoenen bij de selectie en kwam daarin 97 keer in actie waarin hij 23 doelpunten zou scoren. Vooral de tweede seizoenhelft van 1978-1979 was hij zeer doeltreffend. Ondanks het feit dat NAC vijf keer 0-0 speelde maakte hij er elf in de competitie dat seizoen. Sprangers, in de beginjaren spelend met nummer 30, later met 15, is ook de man die verantwoordelijk was voor NAC’s 1.000^e treffer in de eredivisie. Hij doet dit op 19 mei 1979. In de thuiswedstrijd tegen FC VVV scoorde Sprangers de 2-0 en bereikte daarmee een prachtige mijlpaal.

Sprangers was zeer populair

Ondanks zijn gebrek aan finesse deelde hij wel het speelveld met grote spelers als Cruijff en Van Hanegem en scoorde gewoon tegen PSV en Feyenoord. Voor velen een droom, voor Ton Sprangers realiteit. In tal van wedstrijden werd de van origine aanvaller gebruikt als verdediger. Dat gebeurde op de momenten dat de nood hoog was vanwege blessures en schorsingen. Maar ook in die linie gaf hij alles en bleef hij het zijn tegenstanders lastig maken. Of dat nu centrale verdedigers waren of balvaardige buitenspelers; spelen tegen Ton was geen pretje. De mensen op de tribune zagen hem graag in het veld. Als hij op de bank zat -trainer Jo Jansen had de keuze tussen Wanny van Gils of Ton Sprangers- en het liep niet lekker dan klonk het ‘Sprangers, Sprangers’, van de tribune.

Onder de supporters was Sprangers dus zeer populair. Hij, een jongen uit Breda en een product uit eigen jeugd, had behoorlijk wat krediet bij de mensen op de tribunes aan de Beatrixstraat. Ze zagen hem graag zwoegen en rennen. Ook Dagblad De Stem refereerde vaak aan zijn ijver. Zoals na de wedstrijd NAC – PSV van 6 november 1981. De krant had het over een onstuimig NAC. ‘Vooral Ton Sprangers (in zijn enthousiasme ging hij weleens over de scheef) wist niet van ophouden’. Vraag het maar na aan de oudere supporter.

En soms verloor hij zichzelf in zijn ijver. In maart 1981 bijvoorbeeld. Hij schopte Feyenoorder Karel Bouwens, produceerde ook nog eens een slaande beweging waarop zijn tegenstander reageerde. Dit alles gebeurde echter ná het affluiten van de wedstrijd. Bijna drie weken later mochten de spelers voor de tuchtcommissie verschijnen en de NAC-aanvaller kreeg een schorsing van vijf wedstrijden en een boete van tweehonderd gulden (omgerekend zo’n 90 euro). En dat was in die tijd een behoorlijke boete.

Ton woonde al jaren op Gran Canaria en genoot daar van het leven. Helaas moest hij nog één keer strijden. Een strijd die hij niet kon winnen. Wij condoleren zijn familie, vrienden en kennissen met dit enorme verlies en wensen ze veel sterkte toe de komende tijd.

Ton, bedankt voor jouw werklust!